Τον περασμένο μήνα, ήμουν πολύ τυχερός που πήγαινα στο ντοκιμαντέρ των βρεφών του Σαν Φρανσίσκο. Γέλασα; Κοιτάξαμε. Σκέφτηκα. Και νομίζω ότι όλοι οι γονείς και οι γονείς θα είχαν παρόμοιες συναισθηματικές αντιδράσεις (αλλά πιθανώς σε διαφορετικά μέρη). Προσπαθείτε να καθίσετε ακόμα ως γυμνό μωρό περιβάλλεται από ένα κοπάδι βοοειδών, σας τολμούν.
Τα μωρά χρησιμοποιούν τις μεθόδους του ζωικού τύπου για να ακολουθήσουν ταυτόχρονα τέσσερα βρέφη σε όλο τον κόσμο από τη γέννηση μέχρι τα πρώτα βήματα (χωρίς αφήγηση για να παρεμποδίσουν). Η ταινία καταδεικνύει, χωρίς παρέμβαση ή κρίση, πώς οι συμπεριφορές μας είναι τόσο παρόμοιες και διαφορετικές μεταξύ των πολιτισμών. Και με “χωρίς παρέμβαση”, μιλώ για τα γυμνά κέρατα του μωρού και των αγελάδων από την προηγούμενη παράγραφο.
Τα παιδιά είναι από τη Ναμίμπια, τη Μογγολία, το Τόκιο και το Σαν Φρανσίσκο. Σαφώς στο SF Premier, ο Hattie ήταν το αγαπημένο της πατρίδας. Επειδή υπήρχαν τόσα πολλά γυρισμένα στην περιοχή του κόλπου, είχα την ακραία ευχαρίστηση να δω μερικά γνωστά μέρη και πρόσωπα από τα πρώτα χρόνια των μωρών μου (όπως το Totland και ένας από τους μουσικούς μας μαζί τους εκπαιδευτικούς). Αποδεικνύεται ότι η πατρίδα του Hattie (μπορεί να την τηλεφωνήσω αυτό;) είναι σωστό μεταξύ των ηλικιών των αγοριών μου, που με έκανε να νιώθω ακόμα πιο συνδεδεμένος με αυτήν και την ίδια την ταινία.
Θα ήθελα να ακούσω τις εντυπώσεις σας. Το είδες? Σου άρεσε? Ως, ποιος δεν του αρέσουν τα μωρά;